Σάββατο 8 Μαρτίου 2014




8 Μαρτίου: Ημέρα αφιερωμένη στις Γυναίκες και στην Προσφορά τους – 70 χρόνια από την εκτέλεση της Λέλας Καραγιάννη.

Καθώς σήμερα 8 Μαρτίου είναι η Ημέρα της Γυναίκας και των απανταχού ανθρώπων που σέβονται τις γυναίκες, θα ήθελα να θυμηθούμε τους αγώνες των Γυναικών – Ηρωίδων, την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής! Το 1944 (8 Σεπτεμβρίου) εκτελέστηκαν στο άλσος του Χαϊδαρίου πενηντα εννέα αγωνιστές με την κατηγορία της κατασκοπίας. Ήταν άνθρωποι της αντίστασης, εραστές της ελευθερίας και του δικαίου. Συγκροτούσαν το πιο μάχιμο άγημα της Αόρατης Στρατιάς.

Μετά την οριστική επικράτηση των Συμμαχικών Δυνάμεων στη Μεσόγειο, την προέλαση στην ανατολική Ευρώπη και στις 6 Ιουνίου 1944, την απόβαση στη Νορμανδία, διαφαινόταν ολοένα και ευκρινέστερα , το τέλος της αναμέτρησης. Κατά τις αρχές Σεπτεμβρίου η αναδίπλωση των γερμανικών στρατευμάτων είχε δρομολογηθεί. Η εξόριστη στο Κάϊρο κυβέρνηση απηύθηνε στους Έλληνες χαρμόσυνο χαιρετισμό ότι τελειώνουν …τα βάσανα.  Όμως η αντίδραση της καταρρέουσας γερμανικής διοίκησης εκδηλωνόταν με δριμύτητα: Αθρόες συλλήψεις Ελλήνων πολιτών και αποστολή τους στη Γερμανία  για καταναγκαστική εργασία(!) και άρνηση αμνήστευσης των κρατουμένων στις φυλακές αγωνιστών. 

Οι κρατούμενοι στις φυλακές Αβέρωφ και Χαϊδαρίου αντί να απολυθούν, όπως προβλεπόταν,  …μεταφέρθηκαν στην οδό Μέρλιν –στις 7 Σεπτεμβρίου 1944 . Η τελευταία πράξη του δράματος είχε αρχίσει. Ο Νίκος Μπάρδης που ήταν έγκλειστος αλλά εξαιρέθηκε την τελευταία στιγμή (μαζί με τον Δημήτρη Αλεξόπουλο) παραδίδει μια συγκλονιστική μαρτυρία: «Είχαμε την πληροφορία ότι πάμε για εκτέλεση … δυστυχώς η φοβερή αλήθεια φάνηκε μόλις μπήκε στο κελί μας ο καθολικός ιερέας πάτερ Χρυσόστομος, που εκτελέστηκε και αυτός την άλλη μέρα, για να μας εξομολογήσει και να μας κοινωνήσει. … Οι γυναίκες μένανε στο 9. …ήθελα να δω Εκείνη  που τρία χρόνια την είχα σαν μητέρα και αρχηγό μου. [εννοεί τη Λέλα Καραγιάννη].  Την ξεχώρισα αμέσως με το ψηλό της ανάστημα… Μου άνοιξε τη μητρική της αγκαλιά… Το πρόσωπό της το φώτιζε πάντα το χαμόγελο και τα μάτια της φωτίζονταν από τη συνηθισμένη τους λάμψη». Τα λόγια της Λ. Καραγιάννη  ήταν: «πρέπει να είμαστε περήφανοι που πεθαίνουμε για την πατρίδα και δεν πρέπει κανείς να δειλιάσει»! Ο Ν. Μπάρδης συνομίλησε ακόμη με τις ηρωίδες Ακριβή Νικολετοπούλου, Ηρώ Κωνσταντοπούλου, Μαντελέν Χατζοπούλου και Μάρτζορυ Δημοπούλου… Η συγκλονιστική μαρτυρία του συνεχίζει ως εξής: «Στις 5.10 ακούμε πολλά βαριά βήματα. Ο ανακριτής Πφάιτφορ διαβάζει τον κατάλογο των ονομάτων… Ύστερα τον ξαναδιαβάζει και όταν έφτασε στο όνομά μου με έσπρωξε να μπω στο κελί μου λέγοντας ‘εσύ θα μείνεις εδώ’. Τότε άκουσα την ήρεμη φωνή της Καραγιάννη να μου λέει με ένα παλμό χαράς ‘Νικάκη μου, εγλύτωσες παιδί μου’. 

Δυστυχώς οι πενήντα εννέα αγωνιστές εκτελέστηκαν στο άλσος Χαϊδαρίου «υπό τας καταγαιστικάς ριπάς των πολυβόλων». «Αγίους της φυλής» θα τους αποκαλέσει ο λογοτέχνης μας Στρατής Μυριβηλης, μιλώντας λίγα χρόνια αργότερα στον τόπο της θυσίας…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου