ΔΗΜΗΤΡΑ ΡΕΤΣΙΝΑ ΦΩΤΕΙΝΙΔΟΥ

Χρειαζόμαστε ένα Πατριωτικό Παλλαϊκό Κίνημα που θα κατακτήσει την ιδεολογική και πολιτιστμική ηγεμονία απέναντι στις αποεθνοποιητικές δυνάμεις από τη μια μεριά και τις εξτρεμιστικές χαμηλού επιπέδου ...κορώνες από την άλλη! Ο κοινωνικός χαρακτήρας του Κινήματος είναι ο γενικός χαρακτήρας όλου του επαναστατικού κινήματος. Όπως ακριβώς η κοινωνία παράγει τον άνθρωπο σαν άνθρωπο έτσι και η ίδια παράγεται απο τον άνθρωπο. 

Μερικές σκέψεις:

1. Ο Καρλ Μάρξ στα Οικονομικά και Φιλοσοφικά Χειρόγραφα (1844) μιλάει για τον κοινωνικό χαρακτήρα όλου του επαναστατικού κινήματος. Δραστηριότητα και κατανάλωση, τόσο στο περιεχόμενό τους όσο και στον τρόπο της ύπαρξής τους, είναι κοινωνική δραστηριότητα και κοινωνική κατανάλωση. Η ανθρώπινη ουσία της Φύσης υπάρχει μόνο για τον κοινωνικό άνθρωπο. Μόνο τότε η φύση είναι η βάση της δικής του ανθρώπινης εμπειρίας. Μόνο τότε η φυσική του ύπαρξη γίνεται η ανθρώπινή του ύπαρξη και η φύση εξανθρωπίζεται για αυτόν. Η κοινωνία είναι κατα συνέπεια η τελειοποιημένη ενότητα της ουσίας του ανθρώπου με τη φύση, η αληθινή εξανάσταση της φύσης, η πραγμάτωση του νατουραλισμού του ανθρώπου και η πραγμάτωση του ανθρωπισμού της φύσης. 

Και συνεχίζει: "η δική μου ύπαρξη είναι μια κοινωνική δραστηριότητα ...Εκείνα που δημιουργώ για τον εαυτό μου τα δημιουργώ για την κοινωνία έχοντας επίγνωση ότι ενεργώ ως κοινωνική ύπαρξη". Είναι απαραίτητο να αποφύγουμε να προσδιορίσουμε την κοινωνία σαν μια "αφαίρεση" αντίκρυ στο άτομο. Το άτομο είναι η κοινωνική ύπαρξη. Η ζωτική του έκφραση είναι μια έκφραση και μια επιβεβαίωση της κοινωνικής ζωής. Ο άνθρωπος όσο κι αν είναι ένα μοναδικό άτομο είναι ταυτόχονα μια ολόητητα η ιδανική ολότητα ή υποκειμενική ύπαρξη της κοινωνίας με την αποκτηθείσα σκέψη και πείρα της. Το άτομο υπάρχει μέσα στην πραγματικότητα σαν εκπροσώπηση του πραγματικού νου της κοινωνικής ύπαρξης και σαν ήλιος των ανθρώπινων εκδηλώσεων της ζωής. Η οικονομική αποξένωση σημαίνει αποξένωση της πραγματικής ζωής. Σχετίζεται με τον λαό που αναγνωρίζει τη ζωή του στη συνείδηση ή στον εξωτερικό κόσμο, στην ιδανική ή στην πραγματική ζωή. Το θετικό ξεπέρασμα της ατομικής ιδιοκτησίας, σαν ιδιοποίηση της ανθρώπινης ζωής, είναι κατά συνέπεια το θετικό ξεπέρασμα κάθε αποξένωσης και η επιστροφή του ανθρώπου από τη θρησκεία, την οικογένεια, το κράτος κ.λπ. στην ανθρώπινη, δηλαδή στην κοινωνική του ύπαρξη.

2. Ανάχωμα στην πολιτική της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης, αποτελεί το έθνος κράτος, με συνεκτικό ιστό τις διαχρονικές αξίες του ελληνικού πολιτισμού από την Αρχαιότητα, το Βυζάντιο και τη Νεότερη Εποχή.

Λαός που αγνοεί, αναθεωρεί, παραχαράσσει, υποτιμά ή καταστρέφει το παρελθόν του

και την εθνική του ιδιοπροσωπία, χωρίς να οικοδομεί κάτι ανώτερο ποιοτικά, δεν έχει

παρόν και μέλλον.
Η υπονόμευση του εθνικού κράτους συντελεί , όπως αποφαίνεται ο νομπελίστας Γάλλος οικονομολόγος Μ. Alais στην υφαρπαγή από τους λαούς της κυριαρχίας τους, της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της ταυτότητάς  τους και την αναγωγή τους απο Πολίτες σε χειραγωγούμενους καταναλωτές μιας ασύδοτης αγοράς, χωρίς συνορα και θεσμικό πλαίσιο.

(Από άρθρο στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, 6/9/2009 - η πληροφορία από τον ερευνητή και συγγραφέα κ. Δαμιανό Βασιλειάδη).

Η εθνική συνείδηση, η ιστορική μνήμη, οι εθνικές παραδόσεις συκοφαντήθηκαν και απαξιώθηκαν σκόπιμα αντί να εκσυγχρονιστούν σε μια αναβαθμισμένη σύνθεση, για να μπορέσει να εφαρμοστεί το καταστροφικό παρασιτικό μοντέλο της νεοφιλελεύθερης καταναλωτικής ευωχίας, υποθηκεύοντας στους "δανειστές" τον δημόσιο και ιδιωτικό πλούτο της χώρας.