Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

Μεσολόγγι, το ένδοξον αλωνάκι… (μέρος α’)

Ο εθνικός μας ποιητής  Διονύσιος Σολωμός έγραφε για τους Ελεύθερους Πολιορκημένους του Μεσολογγίου στο πρώτο του Σχεδίασμα: «Το χάραμα επήρα του Ήλιου το δρόμο, κρεμώντας τη λύρα τη δίκαιη στον ώμο. Και απ’ όπου χαράζει ως όπου βυθά, τα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι»!

Το Μεσολόγγι, κτισμένο σε τρεις νησίδες που επικοινωνούσαν μεταξύ τους με πλοιάρια και μονόξυλα ήδη από την αρχαιότητα (Καλυδωνία, Πλευρώνας, Αλυκύρνα) πήρε το όνομά του από το λατινικό messo laghi, δηλαδή εντός της λίμνης. Από τον συνοικισμό των ψαράδων που διέμεναν εκεί σχηματίστηκε ένα μικρό ναυτικό κέντρο. Το μικρό ψαροχώρι γρήγορα αναπτύχθηκε αρκετά και στις αρχές του 17ου αιώνα συναλλάσσεται εμπορικά με όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, διαθέτει 50 μεγάλα πλοία, το πρώτο ναυπηγείο στη χώρα, υποπροξενεία σε αρκετές ευρωπαϊκές πόλεις, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζει μεγάλη πνευματική ανάπτυξη. Το 1726 ιδρύθηκε στο Μεσολόγγι το υποπροξενείο της Βενετίας με πρώτο πρόξενο τον Νάξιο Σπυρίδωνα Μπαρότση. Με την έκρηξη της επανάστασης του 1770 (Ορλωφικά) συγκροτήθηκαν  στην πόλη προσωρινή επαναστατική κυβέρνηση με επικεφαλής τον Παναγιώτη Παλαμά. Όμως οι συνέπειες ήταν δραματικές αφού τον Απρίλη του έτους 1770 ο στόλος του Μεσολογγίου καταστράφηκε, η πόλη πυρπολήθηκε και οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να καταφύγουν στα Επτάνησα.  Στα επόμενα χρόνια ξαναδοκίμασαν συμφορές από τη δράση του Αλή Πασά.

Η πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου γίνεται το φθινόπωρο του 1822 . Ο Ομέρ Βρυώνης και ο Κιουταχής κατέβηκαν με 11,000 άνδρες στην κοιλάδα του Μεσολογγίου, ενώ ο Γιουσούφ πασάς της Πάτρας απέκλεισε την πόλη από τη θάλασσα. Εκεί είχε καταφύγει ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος μετά την πανωλεθρία των Ελλήνων και Φιλελλήνων μαχητών στα υψώματα του Πετά. Ο Μαυροκορδάτος και ο Μιχαήλ Κοκκίνης οργάνωσαν την άμυνα της πόλης με αξιόλογα οχυρωματικά έργα. Ο Μάρκος Μπότσαρης διεξήγε πλαστές διαπραγματεύσεις για να παραπλανήσει τον εχθρό και να κερδίσουν χρόνο οι πολιορκημένοι. Η έφοδος του Ομέρ Βρυώνη τα Χριστούγεννα του1822 αποτυχαίνει…

Στη μάχη στο Κεφαλόβρυσο του Καρπενησίου ο Μάρκος Μπότσαρης πέφτει ηρωικά μαχόμενος, νικώντας τους 4,000 στρατιώτες του Μουσταφά πασά (21 Αυγούστου 1823). Πολλά γράφηκαν για τον αγνό πατριώτη. « Ο Μάρκος ήταν τρανός, είχε νου εξαίρετο και καρδιά λιονταριού και γνώμη δίκαιη σαν του Χριστού…» Μάλιστα ο Γάλλος συγγραφέας Βίκτωρ Ουγκώ τον αναφέρει πολλές φορές στα έργα του και τον θεωρεί ισάξιο με τον Σιμόν Μπολιβάρ και τον Τζώρτζ Ουάσιγκτον. Στο Παρίσι υπάρχει σήμερα οδός Μπότσαρη (rue botzaris), όπως επίσης και σταθμός του Μετρό με το όνομα Botzaris.


Να μη ξεχνούμε και την προσφορά του Άγγλου Λόρδου Βύρωνα στον επαναστατικό αγώνα.  Ο Μπάϋρον έφτασε στο Μεσολόγγι τον Ιανουάριο του 1824 με πολλούς φιλέλληνες (ανάμεσα στους οποίους και Γερμανοί) , συγκρότησε δική του Ταξιαρχία, όμως είχε την ατυχία να πεθάνει νέος από πνευμονία (Απρίλης του 1824).  Ένας άλλος φιλέλληνας, ο Ελβετός Ιωάννης Ιάκωβος Μάγερ,  κατέγραψε τα γεγονότα της πολιορκίας του Μεσολογγίου στην εφημερίδα του «Ελληνικά Χρονικά» (την εξέδιδε από 1/1/1824 έως 20/2/1826). Ο Μάγερ παντρεύτηκε Ελληνίδα και σκοτώθηκε μαζί με τη γυναίκα του και τα δύο τους παιδιά κατά την Ηρωική Έξοδο στις 11 Απριλίου 1826, Κυριακή των Βαϊων. Στον Κήπο των Ηρώων της Ιερής Πόλης υπάρχει το μνημείο του. Εκείνος είχε πει: «Εμέ καθιστά υπερήφανον η σκέψις ότι το αίμα ενός Ελβετού, ενός απογόνου του Γουλιέλμου Τέλλου μέλλει συμμιχθεί με αίμα ηρώων της Ελλάδος»!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου