Πέμπτη 10 Απριλίου 2014

Μεσολόγγι και το δράμα της προσφυγιάς..(β' μέρος)

Σαν σήμερα βράδυ της 10ης Απριλίου προς το ξημέρωμα της 11ης του έτους 1826 έγινε η μεγάλη ηρωική Έξοδος των πολιορκημένων Μεσολογγιτών και πολλών φιλελλήνων γιατί τσακίστηκαν από τον μεγαλύτερο εχθρό: την πείνα! Ξημέρωνε Κυριακή των Βαϊων... 

Στο πρώτο μέρος του αφιερώματος που ανήρτησα αναφέρθηκα στην πρώτη αποτυχημένη για τους Τούρκους πολιορκία του Μεσολογγίου. Για τη δεύτερη πολιορκία του 1825 και 1826 (διακρίνεται σε δύο φάσεις) θα μιλήσουμε σε λίγες μέρες, όταν έρθει η Κυριακή των Βαϊων. Τώρα θα ήθελα να αναφερθώ στο δράμα των προσφύγων Μεσολογγιτών και στο γνωστό έργο του Δ. Σολωμου, "Η Γυναίκα της Ζάκυνθος". Πρόκειται για ένα εξαιρετικό πεζό έργο του εθνικού μας ποιητή. Σε πολιτικό επίπεδο βλέπουμε την αντιδραστική συμπεριφορά κάποιων μειοψηφιών τελικά, όπως αυτή η γεμάτη κακία και φθόνο γυναίκα της Ζακύνθου, απέναντι στη θετική και επαναστατική βούληση απλών  ανθρώπων να αλλάξουν τη ζωή τους. Το δράμα του Μεσολογγίου δεν άφησε ανέπαφους τους Ζακυνθινούς. Η πλειοψηφία βοήθησε τους πρόσφυγες, κυρίως τα γυναικόπαιδα. Όμως υπήρχαν και οι αντιδραστικοί που ζήλευαν ακόμη και ...το δράμα αυτών γιατί απλώς τόλμησαν(!)  και έλεγαν τα εξής: "τί τους έλειπε; τί κακό είδαν από τον Τούρκο;" και αποκαλούσαν την Ελλάδα ζουρλή που θα τη βάνουν σε τάξη οι βασιλιάδες... 

Από τη μια οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, από την άλλη η Γυναίκα της Ζάκυνθος του ίδιου μεγάλου ποιητή. Το τελευταίο είναι ένα είδος σάτιρας και αποτελεί το αρνητικό αντισήκωμα απέναντι στο θετικό αντίκρυσμα της πράξης του Μεσολογγίτη αγωνιστή που αντιπροσωπευουν οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι. Μέσα από το κείμενο διαβάζουμε  (Κεφ. 3, οι Μεσολογγίτισσες): Και εσυνέβηκε αυτές τε ημέρες όπου οι Τούρκοι επολιορκούσαν το Μισολόγγι και συχνά ολημερίς και οληνυχτίς έτρεμε η Ζάκυνθος από το κανόνισμα το πολύ. Και κάποιες γυναίκες Μεσολογγίτισσες επερπατούσαν τριγύρω γυρεύοντας για τους άνδρες τους, για τα παιδιά τους, για τ' αδέλφια τους που επολεμούσανε. Στην αρχή εντρεπόντανε ναβγουνε και επροσμένανε το σκοτάδι για ν' απλώσουν το χέρι επειδή δεν ήτανε μαθημένες. Και είχαν δούλους και πολλές πεδιάδες και γίδια και πρόβατα και βόδια πολλά. Αλλά όταν επερισσέψανε οι χρείες εχάσανε την ντροπή και τρέχανε ολημερίς. Και όταν εκουραζόντανε εκαθόντανε στ ακρογιάλι κι ακούανε, γιατί εφοβόντανε μην πέσει το Μεσολόγγι....

...Ωστόσο η γυναίκα της Ζάκυνθος είχε στα γόνατα τη θυγατέρα της και επολέμαε να την καλοπιάσει... Και ιδού μεγάλη ταραχή ποδιών οπού πάντοτες αύξαινε... Και ιδού παρουσιάζονται ομπρός της οι γυναίκες του Μισολογγιού. Εβάλανε το δεξί τους στα στήθια και επροσκυνήσανε... (Όμως η γυναίκα της Ζάκυνθος της αποπήρε): Τί ορίζετε κυράδες; Εκάματε τόση ταραχή με τα συρτοπάπουτσα που λογιάζω πως ήρθετε να μου δώσετε προσταγές... Εσείς δεν έχετε άλλη δουλειά παρά να ψωμοζητάτε. Και να πούμε την αλήθεια στοχάζομαι πως θε ναναι μια θεράπαψη για όποιον δεν ντρέπεται. Αλλά εγώ έχω δουλειά. Ακούστε; έχω δουλειά...!  Και οι γυναίκες του Μισολογγιού εκατέβηκαν χωρίς να κάμουνε ταραχή...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου