Κυριακή 19 Αυγούστου 2018

Λαϊκό Μανιφέστο για τον Πολίτη!





 Στη Μνήμη των 100 θυμάτων της φονικής πυρκαγιάς, όλων των παιδιών, των γυναικών, των ανδρών της Ανατολικής Αττικής

Συγκλονισμένη είναι η Ελληνική κοινωνία, και όλος ο κόσμος βέβαια, εξαιτίας της τραγωδίας που προκάλεσε η φονική πυρκαγιά, με ευθύνες της Πολιτείας (θεσμών και φυσικών προσώπων) τη «μαύρη» Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018 στην Δυτική (Κινέττα) και στην Ανατολική Αττική (Μάτι, Κόκκινο Λιμανάκι Δήμου Μαραθώνα). 


Ποιός Έλληνας έχει μείνει ψυχικά ήρεμος μετά από την ανείπωτη Εθνική Τραγωδία εν καιρώ ειρήνης με τους περισσότερους από 96 νεκρούς, τους δεκάδες τραυματίες, τα χιλιάδες κατεστραμμένα σπίτια και τα απέραντα στρέμματα καμμένου πευκοδάσους και ελατοδάσους(των Γερανείων), που συνιστούν μια τεράστια οικολογική καταστροφή με ανυπολόγιστες συνέπειες;

Η φωτιά δεν περιορίστηκε αρχικά στην εστία της στο Νταού Πεντέλης κ.ά. με τεράστιες ευθύνες της Πυροσβεστικής, της Περιφέρειας Αττικής, του Υπουργείου Εσωτερικών και Πολιτικής Προστασίας και της Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας.

Στη συνέχεια δεν έγινε σωστή διαχείριση της κατάστασης ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ που προέκυψε όταν η φωτιά εμαίνετο σε κατοικημένες περιοχές. Οι ευθυνες εδώ βαρύνουν και την Ελληνική Αστυνομία (ΕΛ.ΑΣ.) που έκλεισε την Λεωφ. Μαραθώνος και έστειλε τους οδηγούς στο δρόμο "Κοκκινο Λιμανάκι - Μάτι" με αποτέλεσμα να εγκλωβιστούν δεκάδες αυτοκίνητα (ολόκληρες οικογένειες) και να χάσουν τη ζωή τους δεκάδες συμπολίτες μας.


Επίσης δεν εφαρμόστηκε Σχέδιο Εκκένωσης της περιοχής για να σωθούν οι κάτοικοι (μεταξύ των οποιων πολλά μικρά παιδιά) με ευθύνη του Δήμου Μαραθώνα κ.ά, ο οποίος έχει υποχρέωση να προστατεύει τη ζωή και την ασφάλεια των δημοτών, και μάλιστα εν ώρα κρίσης- έκτακτης ανάγκης. 



Πιστεύω πως η χώρα μας χρειάζεται ένα Λαϊκό Μανιφέστο!
Καταγράφω κάποιες βασικές κατευθυντήριες αρχές και αξίες για τους πολίτες. Στους πολίτες συμπεριλαμβάνονται, φυσικά,  οι πολιτικοί, με τις αποφάσεις των οποίων επηρεάζεται ένας μεγάλος αριθμός συμπολιτών μας.

1.     Ευθύνη, πρωτίστως Ευθύνη, μια έννοια που ταιριάζει σε ώριμους ανθρώπους. Δεν έχει σημασία το κοινωνικο- οικονομικό status του επαγγελματία για να κάνει σωστά τη δουλειά του.
2.     Κοινή Λογική που υπαγορεύει τόσο τους μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς όσο και την έγκαιρη κρατική επέμβαση σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης.
3.     Προληπτικά μέτρα για κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής και Δικαιοσύνη όπου δει.
4.     Αίσθημα Κοινωνικής Συνοχής και όχι διχαστικές και ανούσιες πολιτικές.
5.     Προσωπική βούληση και πρωτοβουλία για δράσεις που ωφελούν τους συμπολίτες μας και το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον.
6.     Οικολογική Συνείδηση
7.     Συναισθηματική και Κοινωνική Νοημοσύνη
8.     Ο Ατομικισμός να μην πνίγει το Συλλογικό Συμφέρον αλλά τα οφέλη να βρίσκονται κάπου στη μέση.
9.     Σεβασμός στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά λόγω ισότητας. Όλοι οι άνθρωποι παίζουν τον ρόλο τους στη ζωή και ο κάθε ένας είναι το ίδιο σημαντικός με τον άλλον.
10.                         Πλούτος είναι η ανθρώπινη ζωή και συνείδηση.



Οι «Φύλακες» της πολιτείας που οραματιζόταν ο Πλάτων είμαστε όλοι εμείς που την απαρτίζουμε. Ως πολιτειολόγος, δεν μπορώ να φανταστώ μια οργανωμένη κοινωνία, στην οποία οι κάτοικοι είναι άβουλα όντα. Η ελίτ αποτελείται από άτομα με ικανότητες σε όποιο επαγγελματικό πόστο κι αν υπηρετούν. Οι ικανότητες αναδεικνύουν την ελίτ και την ηγεσία και όχι το κοινωνικό αξίωμα που πολλές φορές είναι μόνο κατ’΄όνομα.

Η ηγεσία, όπως ανέφερε και επίσημα το London School of Economics, απαιτεί χαρακτήρα, συμπάθεια, κουράγιο. 
Με λίγα λόγια απαιτεί ηθικές αξίες και όχι επικοινωνιακά τρικ.


Προέχει η διαχείριση της πραγματικής κρίσης, για να σωθούν άνθρωποι και περιβάλλον, και έπεται η επικοινωνιακή διαχείριση της κρίσης. Προέχει η εκτέλεση του καθήκοντος σε έντιμη βάση αφού αυτό που ονομάζουμε διακυβέρνηση ή διοίκηση είναι ουσιαστικά μια έμμισθη δραστηριότητα με τα χαρακτηριστικά της παροχής υπηρεσιών, που ανήκει, σε τελική ανάλυση, στον τριτογενή τομέα της οικονομίας.

Ύβρις, Άτη, Νέμεσις, Τίσις… Θα κλείσω το παρόν δοκίμιο με μια αναφορά σε αυτές τις έννοιες που μας έρχονται από την ελληνική αρχαιότητα. Ύβρις είναι η αλαζονεία που προκαλεί την τύφλωση (άτη) του νου. Νέμεσις είναι η αγανάκτηση των ανθρώπων και η οργή του Θεού. Τίσις είναι η τιμωρία που έρχεται αναπόφευκτα μετά την υπερφίαλη συμπεριφορά.

Ο Πλάτων έγραψε την «Πολιτεία» το 375π.Χ. Παρουσιάζει, μέσα από τη συζήτηση μιας συντροφιάς φίλων, τις περιεκτικές προτάσεις του για μια ιδανική πολιτεία–state.

 Σχετικά με το τι είναι η Δικαιοσύνη συζητούν στο Α’ τεύχος (βιβλίο) της «Πολιτείας» ο ηθικός και ακριβοδίκαιος Σωκράτης, ο Γλαύκων, ο Αδείμαντος, ο Πολέμαρχος, ο Κέφαλος και ο Σοφιστής Θρασύμαχος ο Καλχηδόνιος. Η αναζήτηση της δικαιοσύνης είναι, κατά τον Σωκράτη, «πράγμα πολλών χρυσίων τιμιώτερον».

Ο ρεαλιστικός λόγος του Θρασύμαχου μας καθηλώνει αμέσως: Το δίκαιο ταυτίζεται κάθε φορά με τα συμφέροντα της παράταξης που άρχει! Ο Θρασύμαχος, οπαδός του φυσικού δικαίου, όπως όλοι οι Σοφιστές, λέει τα πράγματα όπως είναι και όχι όπως θα έπρεπε να είναι. Αυτό το τελευταίο το πρεσβεύει ο Σωκράτης…


Σύμφωνα με την Realpolitik που εκπροσωπεί ο Θρασύμαχος, δίκαιο είναι το συμφέρον του ισχυρότερου –το του κρείττονος συμφέρον! Υπό το πρίσμα αυτό η δικαιοσύνη δεν ωφελεί όλους εξίσου και κατά πως τους αξίζει αλλά ευνοεί τους φίλους και βλάπτει τους εχθρούς –είναι δηλαδή μεροληπτική σε όλα τα επίπεδα.


Ο Σωκράτης αντιλέγει ότι οι επιεικείς (σωστοί) πολιτικοί, σοφοί και δίκαιοι, δεν θέλουν να ασχοληθούν με την πολιτική με σκοπό να αποκομίσουν χρηματικό κέρδος ή κάποια φήμη. «Ούτε χρημάτων ένεκα εθέλουσιάρχειν οι αγαθοί ούτε φήμης»!Το αντίθετο μάλιστα. Γιατί θεωρείται όνειδος για άνθρωπο με αξιοπρέπεια να είναι φιλάργυρος και ματαιόδοξος.


Ο μόνος λόγος που ασχολούνται με την πολιτική είναι για να απαλλαγούν από τους άχρηστους και τους πονηρούς. Διαφορετικά θα είναι καταδικασμένοι να υφίστανται τη ζημία να άρχονται από κατώτερους.

Θα ήθελα, τέλος, να ευχηθώ ταχεία ανάρρωση στους εγκαυματίες της Αττικής που νοσηλεύονται ακόμη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου